Nadat ik zondag veel te veel tequila had gedronken ging de wekker maandag te weinig af en ben ik er doorheen geslapen dus de werkweek begon op dinsdag.

De eerste dag op maternity, ook wel de afdeling waar wonderen gebeuren en baby’s hun eerste licht zien. (Als ze geluk hebben) de dag start zo rond 10:00 dus het eerste uur is al gewoon zitten en niks doen, daarna moet er opeens heel veel gebeuren. De dokter komt dus iedereen springt op en de waardes bij de moeders die op zaal liggen moeten op stel en sprong gemeten worden. Daarna wordt er een ronde gedaan om te kijken hoe het met ze gaat en met de baby’s natuurlijk.

Ik zal een beeld schetsen van hoe het eruit ziet, de zaal is opgedeeld in 6 bedden waarvan 1 bed gemaakt is voor de echo’s. Meestal liggen alle bedden vol, het aantal zwangere vrouwen hier is meer dan het aantal mensen dat overlijd.

Naast de zaal is er een andere ruimte waar twee bedden staan met beugels, dit is voor de bevallingen. Hier staan ook 3 baby bedjes een weegschaal voor de baby’s en apparatuur voor de bevalling.

Daarna is er nog een ruimte waar de zusters vragen stellen aan de moeders, dit gaat over hun gezondheid, zwangerschap maar ook voorlichting over malaria en hepB (veel voorkomend)

Daarna is er nog een ruimte met een soort kerkbanken erin, hier zitten of liggen moeders te wachten totdat ze de check up krijgen of aan de beurt zijn voor een gesprek. Er is mij uitgelegd dat sommige dames hier een soort competities houden voor wie het eerst en het vaakst zwanger is, sommige willen en zeggen zwanger te zijn maar uit de test blijkt dan dat dat niet zo is. Er wordt namelijk altijd standaard een zwangerschapstest gedaan bij screening.

Vrouwen die op de kerkbank zitten moeten soms uren wachten voordat ze aan de beurt zijn, de ene keer is er namelijk 1 zuster die de vragen stelt de andere keer is er een bevalling tussendoor of er wordt pauze gehouden of ze zijn gewoon plotseling weg. Dus tijd dat moet je hier uitbesteden aan een bezoek aan het ziekenhuis.

Nadat het dus rond 10:00 is wordt er een doos bij de deur gezet waar moeders hun boek in kunnen stoppen, iedereen tegelijk er naar toe want wie het eerst komt wie het eerst maalt. Ik deed alle checks als eerste stap, bloeddruk en wegen, de zusters deden de gesprekken en meten de buik van de moeder en luisteren naar het hartje, dit gaat via een ouderwetse manier waarop een plastic buis op de buik wordt gezet en er wordt geluisterd, maar goed het werkt dus dat is prima.

Tussendoor wordt er verteld dat een patiënt gaat bevallen en of ik wel ontbijt heb gegeten want anders zal ik misschien flauw vallen ha-ha. De patiënt is 18 jaar, eerste zwangerschap dus ze is wat angstig en huilt veel. Familie verteld mij dat ze me nodig is dus we lopen wat heen en weer samen om te proberen de weeën wat op te wekken, de ontsluiting duurt uren en elke 4 uur is er nog geen cm bij. Dus ik besluit te gaan lunchen en terug te komen na de lunch.

Om 17:00 begon het wat meer te rommelen, ik stelde voor dat ze wat andere posities ging gebruiken ipv alleen op haar rug te liggen, het mooie is namelijk dat ze verschillende posters en informatie hebben hangen maar dat de zusters er weinig over vertellen. Ook zeggen ze niet wanneer ze moet zuchten en wanneer ze moet pushen nee dat moet ze zelf maar uit zoeken, op een gegeven moment komt er familie om de deur kijken die haar toe schreeuwen hoe ze het moet doen. (Familie is namelijk niet aanwezig bij de bevalling zelf) daarna leek er een knop om te gaan en begon ze krachtiger te pushen, na twee uur struggle was er een meisje. Kerngezond en met veel haar.

De bevalling was een sensatie om te zien, denk dat dat zo zou zijn voor iedereen waarvan het de eerste keer is. Onwijs interessant en heeeeel veel bloed. Ik assisteerde met infusen, injectie zetten voor pijn en dingen aangeven.

Nadat de baby was geboren werd hij in doeken gewikkeld en bij de moeder weggehaald, de ene zuster begon met de nageboorte etc en de andere zuster ging de baby grondig wassen, wegen, vitamine k injectie erin en aankleden. De baby was al die tijd niet bij de moeder geweest, de moeder lag daar vrij stil en emotieloos geen tranen van geluk of sprookjes en roze wolken.

De baby werd na het aankleden ingepakt in doeken die de moeder mee had gebracht, want de moeders moeten al hun spullen zelf meebrengen inclusief spullen waarmee de vloer naderhand wordt schoon gemaakt.

De moeder net bevallen en gehecht moest gaan douchen en zichzelf opfrissen, daarna werd ze gepositioneerd op bed en de familie kwam eromheen staan. De baby kwam eindelijk bij de moeder te liggen en de borstvoeding kon beginnen, er werd wat uitleg gegeven en de zusters gingen hun werk vervolgen alsof er niks was gebeurd.

Woensdag;

We beginnen de ochtend met baby’s paracetamol geven, toen ik vroeg waarom we dat doen zeiden ze voor pijn bestrijding. Maar dit zijn baby’s dus welke pijn dan? Daar kwam ik snel genoeg achter, het jongetje werd op het bed gelegd en 1 zuster hield hem vast de andere was als een slager bezig met scharen en tangen want de baby moest besneden worden, daar hadden ze niet even voor gewaarschuwd nee dat was heel normaal als de moeder erom vroeg. Dus dat was mijn eerste ervaring met besnijdenis en ik kan niet omschrijven maar die baby’s huilen en dat gaat echt door merg en been, wat een trauma’s zouden die kinderen overhouden later..

Daarna kwam er nog een moeder want ik had twee baby’s paracetamol gegeven dus ik wist toen al hoe laat het was, echter na onderzoek bleek dat er maar 1 zaadleider was dus dat het niet mogelijk was, de moeder stond erop dat het gebeurde dus werd mij gevraagd de baby ook te controleren. Ook ik voelde er maar 1 en er werd uitgelegd dat het feest niet doorging, met een teleurgestelde moeder als resultaat maar een gelukkige baby als hij ouder is.

vlot daarna kwam er een volgende moeder die al 4 kinderen had gekregen en de 5e kwam eraan, er werd mij uitgelegd dat omdat ze er al zoveel had gehad ze geen uitleg mee geven en ze het gewoon zelf moet doen, overigens krijgen ze hier geen enkele vorm van pijnstillers en waren erg verbaasd toen ik vertelde over ruggenprikken, lachgas etc.

Na twee uur zuchten en persen kwam er een gezond jongetje uit, deze moeder wou haar baby graag bij zich hebben maar weer werd de baby schoongemaakt en gewassen en ingesmeerd met balsem, gewogen en geïnjecteerd met vitamine k. Ook de baby kreeg oorbellen want dat wou de moeder graag, dus deze werden zo door het oor heen gedrukt ... voelt de baby niks van zeggen ze hier! Ik assisteerde de moeder met douchen, gaf water en zeep aan en ze stond erg wankel, logische na nog geen 15 minuten na de bevalling. Daarna begeleidde ik haar naar bed en de baby volgende zo’n uur later. Want de zusters waren alweer druk met opruimen en andere werkzaamheden.

Rond 15:30 besloot ik dan ook maar naar huis te gaan voor lunch want ik had onwijs veel zin in eten.