De laatste week op maternity, twee weken totaal gedaan die onwijs interessant maar ook onwijs vermoeiend waren.

Op donderdag was ik rustig de moeders hun bloeddruk aan het meten en de navelstrengen van de baby’s aan het schoonmaken met alcohol, rond 12:00 wou ik naar huis gaan want er leek weinig te doen, totdat ik uit de labor ward een gekreun hoorde en vroeg of er nog een baby aankwam. Ze vertelde mij dat ze dat niet zeker wisten, heel onduidelijk zoals altijd. De controles bij de moeder werden gedaan inclusief lab waardes en het luisteren van het hartje van de baby. De zuster ging weer aan haar bureau zitten en begon heftig te discussiëren aan de telefoon, er werd me alleen verteld dat deze vrouw niet in labor was, maar meer ook niet.

Op een gegeven moment werd er verteld dat ze naar winneba moest (1 uur verderop) want daar is een trauma ziekenhuis. Er gebeurde een hoop, het infuus werd aangelegd, katheter werd geplaatst en de spullen voor daar werden gepakt. Er zou verwacht worden dat er een ambulance kwam maar die is voor eigen rekening hier (150 cedi) dus er werd een taxi geregeld. Want dat is goedkoper. Er werd verteld aan mij wat de casus was en wat ik moest zeggen als ik in winneba aankwam, want dat is ons werk dus we gaan ook met met de patiënt werd me verteld.

De vrouw had; Placental abruption occurs when the placenta separates from the inner wall of the uterus before birth. Placental abruption can deprive the baby of oxygen and nutrients and cause heavy bleeding in the mother. In some cases, early delivery is needed.

Dus met mij voorin en iemand op mijn schoot half naast me, de taxi driver die de versnelling steeds tegen mijn been drukte omdat ik in de weg zat en drie mensen achterin inclusief patiënt met een infuus hangend aan een tourniquets boven haar hoofd gingen we naar winneba. Onderweg werd er gebeden en gezongen, geloof is een belangrijk aspect in Ghana namelijk. De taxi driver reed als een ambulance en negeerde drie politie stops. De wegen zijn intens slecht dus ik dacht dat de patiënt niet de enige was die dit misschien niet zou overleven. Kwamen we na 1 uur alsnog aan in winneba, daar werd de patiënt naar de maternity trauma afdeling gebracht, haar bed werd met doeken geïnstalleerd door een andere zuster en haar bloeddruk etc werden gemeten. Daarna konden we weer gaan, er werd nog wat eten gehaald door de andere zuster die mee was want het was immers lunchtijd. Na zo’n 20 minuten vertrokken we terug naar senya met de taxi en na 1 uur rijden kwamen we daar weer aan.

Onwijs interessant en hectische dag en ik besloot dan ook lekker naar huis te gaan daarna.