Elles in Ghana

Wat een week hebben we beleefd, ik ga proberen alles te beschrijven ook al zal ik waarschijnlijk de helft vergeten.

Op woensdag ging ik rond 12:00 naar Kasoa met de trotro om Elles op te halen, dit in het gezelschap van Sammy. Het duurde zo’n 2 uur voordat we er waren en nadat we op de verkeerde plek waren uitgestapt duurde het ook nog zo’n half uur om Elles te vinden, uiteindelijk gelukkig gelukt en ook Andy kwam om mijn camera stekker terug te brengen, iedereen ontmoette en groette elkaar en daarna besloten we een trotro te nemen naar Senya, we praten veel en Elles zag de armetierige bende van Ghana. Eenmaal s aangekomen in Senya waren we weer 10 kilo zweet lichter en gingen we naar het huis toe, Elles maakte kennis met Grace en Argos en Nana en ook Agnes kwam later thuis. We gingen even installeren in de kamer en ik liet het huis zien. Daarna gingen we wandelen naar het ford en daar namen we lekker wat biertjes en genoten van het uitzicht. We praten veel en besloten na een paar uur ook weer terug te gaan lopen. Ik vertelde Elles dat het 10 minuten was, Ghanees tien minuutje want ze kwam er al snel achter dat dat dus ongeveer 20 minuten was als het niet langer was. Weer bezweet kwamen we aan bij het huis en kregen we diner, Grace had goed gekookt want ja een gast in huis daar moet je even indruk op maken.

Avonds waren we onwijs moe en de elektriciteit was eraf dus we gingen met de hoofdzaklamp van Elles op bed spelletjes doen. De eerste dag maakte ze gelijk alle de aspecten mee, geen stromend water, kapotte wc bril, smerige vloer, geen electriciteit en ten slotte ook nog storm. Terwijl de elektriciteit uit viel stond ik overigens net met mijn haar in de shampoo en had ik geen lampje bij me, dus op de tast douchen.

5 mei;

Bevrijdingsdag in Nederland. We gingen naar het ziekenhuis, ik leidde Elles rond en ze maakte foto’s van alles. We gaven de stroopwafels en de tourniquets en we liepen terug naar het huis. Daarna gingen we klaar maken voor het strand, we namen een taxi die schijnbaar goedkoper is dan een yellow yellow en gingen naar Gomoa fetteh. We relaxten op het strand en dronken wat biertjes. We aten ook wat hapjes en op een gegeven moment werd er gevraagd of ik even mee wou lopen want iemand wou mij spreken, ik vroeg waarom maar ik moest toch echt mee. Er werd een stoel voor me aan de kant geschoven en ik ontmoette de ‘chief’ ook wel burgemeester van Gomoa Fetteh. Nana Abbott de tweede. Hij had het voornamelijk over zichzelf en liet foto’s zien van zijn kleding en sieraden en van zijn gouden troon, hij vertelde dat hij in een paleis woonde en nu eventjes een paar dagen aan het relaxen was op het strand. Hij vroeg of hij mee mocht naar Nederland en of zijn entourage ook mee mocht. tuurlijk, heb ondertussen al wel 2 vliegtuigen gevuld. Na een praatje mocht ik dan wel weer gaan, natuurlijk even telefoonnummers uitgewisseld want je weet nooit waar deze man handig voor kan zijn.

Daarna nog even gezeten tot het donker werd en de muggen ons opvraten. Toen terug gelopen naar een taxi plaats en vanaf daar een taxi genomen naar Senya terug.

Daarna naar Konekt gegaan, we hadden cadeautjes gekocht voor Dede zijn verjaardag en deze gegeven, hij was onwijs blij en had nog nooit zoiets gehad. Daarna gingen we skipbo leren aan Sammy en hebben we nog lang gezeten en bier gedronken. Daarna met zijn drieën op de motor terug naar huis. Kan allemaal hier.

6 mei;

We gingen rond 11:00 uur met de trotro naar Accra, het was een helse rit. Het begon te stormen en de zijkant van de trotro was lek en was dat net de plek waar ik zat, dus mijn hele linkerkant was doorweekt. Ook Elles had het te verduren want de backpack had in het bagageruim gelegen en was niet waterdicht dus alles in de backpack was zeiknat. Na een lange rit, ongeveer 3 uur kwamen we aan in Accra en gingen we naar een hotel dat op agoda geboekt was door Elles en vrij goedkoop was. Echter toen we daar aankwamen ging het allemaal een beetje vreemd, we moesten een aantal kamertjes door en kwamen tegenover een vrouw te zitten die wou dat we betaalden in dollars en een flink bedrag ook, meer dan we online hadden gezien. We praten over de prijs en uiteindelijk kwam het erop neer dat ze zei dat ze het geld moest omwisselen in Ghanese cedi dus dat daarom de prijs omhoog was. Onzin natuurlijk en een grimmige sfeer dus we besloten te vertrekken. Backpack weer op de rug en door naar het volgende hotel, daar gebruikte Elles even de te luxe wc en de prijs van de kamer was ook ver buiten het budget. Dus door naar het volgende hotel, daar vroegen we om de budget room want die hadden we immers online gezien, echter zei deze vrouw dat we niet in dat bed pasten en dat we een andere kamer moesten nemen. Ook zei ze dat de kamer niet beschikbaar was en wou ze een andere prijs dan online stond vermeld, we waren er ondertussen wel helemaal klaar mee en we zeiden dat we online konden boeken voor de kamer, dat deden we dan vervolgens ook, hierop liep de vrouw weg en toen ze later terug kwamen zei ze dat ze de kamer had geannuleerd. Dus we besloten weer de backpack te pakken en weg te gaan, nu zonde enig plan. Op Google maps zagen we een guesthouse maar op de bestemming aangekomen was die er helemaal niet. We kwamen een barretje tegen en besloten dan eerst maar bier te gaan drinken en we kregen er zelfs nootjes bij. We keken in de lonely plannet naar slaap plekken en de man achter de bar belde wat nummers voor ons, weinig succes. We besloten op airbnb te kijken naar mogelijkheden en vonden daar een guesthouse van een Nederlandse man. We besloten daar heen te gaan en gelukkig hadden ze een kamer beschikbaar met badkamer en airconditioning. Heerlijk! We gingen douchen en klaar maken.

Nadat we ons hadden klaar gemaakt, gingen we op zoek naar een plek waar we konden eten, we kregen een suggestie van de receptie maar dat restaurant konden we natuurlijk weer niet vinden, dus we liepen maar weer wat verder en vonden een plek met hele luide muziek een hele slechte band en veel neonlichten, we besloten wat eten te bestellen en aten ‘kip’ wat smaakte naar geit.. en nog wat andere kleine dingen, we drinken bier en Smirnoff ICE en op den gegeven moment kwam de barvrouw vragen of twee mannen bij ons mochten komen zitten, Elles zei dat de het even met mij moest overleggen en dan zou laten weten echter was Elles net terug van de wc en besloten deze mannen zelf maar bij ons te gaan zitten.. typische wel weer!

We hadden een praatje en gingen een spelletje spelen, 1 van de mannen wou wel mee doen de andere zat er een beetje bij voor spek en bonen met een zonnebril op niet zoveel te zeggen, later bleek dat dit een vrij bekende man was en iemand met status. We dronken behoorlijk wat en uiteindelijk waren we deze mannen wel een beetje zat en besloten om de rekening te vragen, echter kwam de man met bril in beweging en wou voor ons betalen, hoe hard we ook zeiden dat we voor onszelf konden zorgen hoe harder hun zeiden dat we ons niet druk hoefden te maken, dus zo geschiedde een gratis avondje eten en drinken. Daarna vervolgden we onze eigen weg en het plan was terug te gaan naar de hostel, maar op een zijpad zagen we een leuk lokaal barretje dus we besloten daar nog maat even te gaan zitten. We zaten voor Ghanese bergtoppen vrij lang alleen, totdat er een man op dook die een kaartje liet zien waarop iets stond in de trant van werknemer bij de president. Interessant natuurlijk, deze man was achter heel slecht te verstaan en uiteindelijk bleek hij de beveiliger van het presidenten huis te zijn maar alleen als het donker was en buiten kantoortijden. Na nog een aantal drankjes was het mooi geweest en vertrokken we terug naar de hostel. Lekker slapen.

Winneba

In somewhere Nice had ik een jongen leren kennen uit Finland die in een gastverblijf zat in Winneba. Dus besloot ik maar eens daar naar toe te gaan om te kijken of hij daar was. Echter geen naam of nummer uitgewisseld dus toen ik daar kwam, was hij wel ergens aanwezig maar ze hadden geen idee waar. Dus uiteindelijk maar besloten om bier te gaan drinken en Dede te berichten dat ik in Winneba ben, die appte terug dat hij me zou ophalen om 12:00 maar dit werd uiteindelijk pas 14:00. Ghanese tijd is altijd 2 uur later hè. Toen ik opgehaald werd gingen we naar het strand en gingen we wandelen en bier drinken, we hebben onwijs veel gepraat over van alles en nog wat en op een gegeven moment ook nog wat gedanst. Daarna gingen we naar de zus van Dede die Fufu had gemaakt, dus we gingen met de auto en waren daar rond 20:00. Het was echt heerlijk, ze had vanaf 15:00 in de keuken gestaan en dat was wel te proeven. Samen aten we van de vis en de soep, hij vertelde me dat ik me thuis mocht voelen en dat deed ik. Het was een heerlijke huiselijke ervaring. Daarna gingen we met zijn zus en broertje weer op pad. Agnes had besloten toch te komen en die gingen we ophalen, we reden naar het trauma ziekenhuis en van daaruit gingen we naar een bar toe om lekker bier te drinken en te dansen. Rond 23:00 brachten we zijn zus weer terug en gingen we daarna naar de universiteit van Winneba waar een groot festival gaande was, hier waren honderden mensen op de been en het was een groot feest. We bleven een tijdje en gingen daarna toch vermoeid terug, ze brachten me naar de guesthouse en ik viel als een blok in slaap in mijn grote tweepersoonsbed.

De volgende dag werd ik opgehaald door Dede en Agnes en gingen we nog weer naar het strand, er was een soort natuurlijk zwembad ontstaan dus we gingen omkleden achter een muurtje met toezicht van een lokale vrouw die de mannen wegjaagde en zei dat we aan het omkleden en waren. Daarna gingen we zwemmen en het water was heerlijk, weer een hele bijzondere ervaring want mensen wouden met ons zwemmen en Agnes kreeg zomaar een kind in de handen gedrukt. Onwijs grappig en typische ook. Daarna gingen we wandelen over het strand, zwemmen in de zee en lekker relaxen. Onwijs verbrand in de schaduw natuurlijk. Nadat we een relax dagje hadden gehad gingen we via een snelle maar slechte weg terug naar senya beraku.

Spoedgeval in Ghana

De laatste week op maternity, twee weken totaal gedaan die onwijs interessant maar ook onwijs vermoeiend waren.

Op donderdag was ik rustig de moeders hun bloeddruk aan het meten en de navelstrengen van de baby’s aan het schoonmaken met alcohol, rond 12:00 wou ik naar huis gaan want er leek weinig te doen, totdat ik uit de labor ward een gekreun hoorde en vroeg of er nog een baby aankwam. Ze vertelde mij dat ze dat niet zeker wisten, heel onduidelijk zoals altijd. De controles bij de moeder werden gedaan inclusief lab waardes en het luisteren van het hartje van de baby. De zuster ging weer aan haar bureau zitten en begon heftig te discussiëren aan de telefoon, er werd me alleen verteld dat deze vrouw niet in labor was, maar meer ook niet.

Op een gegeven moment werd er verteld dat ze naar winneba moest (1 uur verderop) want daar is een trauma ziekenhuis. Er gebeurde een hoop, het infuus werd aangelegd, katheter werd geplaatst en de spullen voor daar werden gepakt. Er zou verwacht worden dat er een ambulance kwam maar die is voor eigen rekening hier (150 cedi) dus er werd een taxi geregeld. Want dat is goedkoper. Er werd verteld aan mij wat de casus was en wat ik moest zeggen als ik in winneba aankwam, want dat is ons werk dus we gaan ook met met de patiënt werd me verteld.

De vrouw had; Placental abruption occurs when the placenta separates from the inner wall of the uterus before birth. Placental abruption can deprive the baby of oxygen and nutrients and cause heavy bleeding in the mother. In some cases, early delivery is needed.

Dus met mij voorin en iemand op mijn schoot half naast me, de taxi driver die de versnelling steeds tegen mijn been drukte omdat ik in de weg zat en drie mensen achterin inclusief patiënt met een infuus hangend aan een tourniquets boven haar hoofd gingen we naar winneba. Onderweg werd er gebeden en gezongen, geloof is een belangrijk aspect in Ghana namelijk. De taxi driver reed als een ambulance en negeerde drie politie stops. De wegen zijn intens slecht dus ik dacht dat de patiënt niet de enige was die dit misschien niet zou overleven. Kwamen we na 1 uur alsnog aan in winneba, daar werd de patiënt naar de maternity trauma afdeling gebracht, haar bed werd met doeken geïnstalleerd door een andere zuster en haar bloeddruk etc werden gemeten. Daarna konden we weer gaan, er werd nog wat eten gehaald door de andere zuster die mee was want het was immers lunchtijd. Na zo’n 20 minuten vertrokken we terug naar senya met de taxi en na 1 uur rijden kwamen we daar weer aan.

Onwijs interessant en hectische dag en ik besloot dan ook lekker naar huis te gaan daarna.

Eerste week maternity

Nadat ik zondag veel te veel tequila had gedronken ging de wekker maandag te weinig af en ben ik er doorheen geslapen dus de werkweek begon op dinsdag.

De eerste dag op maternity, ook wel de afdeling waar wonderen gebeuren en baby’s hun eerste licht zien. (Als ze geluk hebben) de dag start zo rond 10:00 dus het eerste uur is al gewoon zitten en niks doen, daarna moet er opeens heel veel gebeuren. De dokter komt dus iedereen springt op en de waardes bij de moeders die op zaal liggen moeten op stel en sprong gemeten worden. Daarna wordt er een ronde gedaan om te kijken hoe het met ze gaat en met de baby’s natuurlijk.

Ik zal een beeld schetsen van hoe het eruit ziet, de zaal is opgedeeld in 6 bedden waarvan 1 bed gemaakt is voor de echo’s. Meestal liggen alle bedden vol, het aantal zwangere vrouwen hier is meer dan het aantal mensen dat overlijd.

Naast de zaal is er een andere ruimte waar twee bedden staan met beugels, dit is voor de bevallingen. Hier staan ook 3 baby bedjes een weegschaal voor de baby’s en apparatuur voor de bevalling.

Daarna is er nog een ruimte waar de zusters vragen stellen aan de moeders, dit gaat over hun gezondheid, zwangerschap maar ook voorlichting over malaria en hepB (veel voorkomend)

Daarna is er nog een ruimte met een soort kerkbanken erin, hier zitten of liggen moeders te wachten totdat ze de check up krijgen of aan de beurt zijn voor een gesprek. Er is mij uitgelegd dat sommige dames hier een soort competities houden voor wie het eerst en het vaakst zwanger is, sommige willen en zeggen zwanger te zijn maar uit de test blijkt dan dat dat niet zo is. Er wordt namelijk altijd standaard een zwangerschapstest gedaan bij screening.

Vrouwen die op de kerkbank zitten moeten soms uren wachten voordat ze aan de beurt zijn, de ene keer is er namelijk 1 zuster die de vragen stelt de andere keer is er een bevalling tussendoor of er wordt pauze gehouden of ze zijn gewoon plotseling weg. Dus tijd dat moet je hier uitbesteden aan een bezoek aan het ziekenhuis.

Nadat het dus rond 10:00 is wordt er een doos bij de deur gezet waar moeders hun boek in kunnen stoppen, iedereen tegelijk er naar toe want wie het eerst komt wie het eerst maalt. Ik deed alle checks als eerste stap, bloeddruk en wegen, de zusters deden de gesprekken en meten de buik van de moeder en luisteren naar het hartje, dit gaat via een ouderwetse manier waarop een plastic buis op de buik wordt gezet en er wordt geluisterd, maar goed het werkt dus dat is prima.

Tussendoor wordt er verteld dat een patiënt gaat bevallen en of ik wel ontbijt heb gegeten want anders zal ik misschien flauw vallen ha-ha. De patiënt is 18 jaar, eerste zwangerschap dus ze is wat angstig en huilt veel. Familie verteld mij dat ze me nodig is dus we lopen wat heen en weer samen om te proberen de weeën wat op te wekken, de ontsluiting duurt uren en elke 4 uur is er nog geen cm bij. Dus ik besluit te gaan lunchen en terug te komen na de lunch.

Om 17:00 begon het wat meer te rommelen, ik stelde voor dat ze wat andere posities ging gebruiken ipv alleen op haar rug te liggen, het mooie is namelijk dat ze verschillende posters en informatie hebben hangen maar dat de zusters er weinig over vertellen. Ook zeggen ze niet wanneer ze moet zuchten en wanneer ze moet pushen nee dat moet ze zelf maar uit zoeken, op een gegeven moment komt er familie om de deur kijken die haar toe schreeuwen hoe ze het moet doen. (Familie is namelijk niet aanwezig bij de bevalling zelf) daarna leek er een knop om te gaan en begon ze krachtiger te pushen, na twee uur struggle was er een meisje. Kerngezond en met veel haar.

De bevalling was een sensatie om te zien, denk dat dat zo zou zijn voor iedereen waarvan het de eerste keer is. Onwijs interessant en heeeeel veel bloed. Ik assisteerde met infusen, injectie zetten voor pijn en dingen aangeven.

Nadat de baby was geboren werd hij in doeken gewikkeld en bij de moeder weggehaald, de ene zuster begon met de nageboorte etc en de andere zuster ging de baby grondig wassen, wegen, vitamine k injectie erin en aankleden. De baby was al die tijd niet bij de moeder geweest, de moeder lag daar vrij stil en emotieloos geen tranen van geluk of sprookjes en roze wolken.

De baby werd na het aankleden ingepakt in doeken die de moeder mee had gebracht, want de moeders moeten al hun spullen zelf meebrengen inclusief spullen waarmee de vloer naderhand wordt schoon gemaakt.

De moeder net bevallen en gehecht moest gaan douchen en zichzelf opfrissen, daarna werd ze gepositioneerd op bed en de familie kwam eromheen staan. De baby kwam eindelijk bij de moeder te liggen en de borstvoeding kon beginnen, er werd wat uitleg gegeven en de zusters gingen hun werk vervolgen alsof er niks was gebeurd.

Woensdag;

We beginnen de ochtend met baby’s paracetamol geven, toen ik vroeg waarom we dat doen zeiden ze voor pijn bestrijding. Maar dit zijn baby’s dus welke pijn dan? Daar kwam ik snel genoeg achter, het jongetje werd op het bed gelegd en 1 zuster hield hem vast de andere was als een slager bezig met scharen en tangen want de baby moest besneden worden, daar hadden ze niet even voor gewaarschuwd nee dat was heel normaal als de moeder erom vroeg. Dus dat was mijn eerste ervaring met besnijdenis en ik kan niet omschrijven maar die baby’s huilen en dat gaat echt door merg en been, wat een trauma’s zouden die kinderen overhouden later..

Daarna kwam er nog een moeder want ik had twee baby’s paracetamol gegeven dus ik wist toen al hoe laat het was, echter na onderzoek bleek dat er maar 1 zaadleider was dus dat het niet mogelijk was, de moeder stond erop dat het gebeurde dus werd mij gevraagd de baby ook te controleren. Ook ik voelde er maar 1 en er werd uitgelegd dat het feest niet doorging, met een teleurgestelde moeder als resultaat maar een gelukkige baby als hij ouder is.

vlot daarna kwam er een volgende moeder die al 4 kinderen had gekregen en de 5e kwam eraan, er werd mij uitgelegd dat omdat ze er al zoveel had gehad ze geen uitleg mee geven en ze het gewoon zelf moet doen, overigens krijgen ze hier geen enkele vorm van pijnstillers en waren erg verbaasd toen ik vertelde over ruggenprikken, lachgas etc.

Na twee uur zuchten en persen kwam er een gezond jongetje uit, deze moeder wou haar baby graag bij zich hebben maar weer werd de baby schoongemaakt en gewassen en ingesmeerd met balsem, gewogen en geïnjecteerd met vitamine k. Ook de baby kreeg oorbellen want dat wou de moeder graag, dus deze werden zo door het oor heen gedrukt ... voelt de baby niks van zeggen ze hier! Ik assisteerde de moeder met douchen, gaf water en zeep aan en ze stond erg wankel, logische na nog geen 15 minuten na de bevalling. Daarna begeleidde ik haar naar bed en de baby volgende zo’n uur later. Want de zusters waren alweer druk met opruimen en andere werkzaamheden.

Rond 15:30 besloot ik dan ook maar naar huis te gaan voor lunch want ik had onwijs veel zin in eten.

Weekje emergency en in het weekend naar Accra

Er gebeurd te veel en de tijd gaat te snel, deze week laatste week op de emergency. Deze mensen zijn mijn vrienden geworden en het was een fantastische en leerzame tijd. Volgende week zal in aansluiten bij de maternity.

De dagen op de emergency zijn eigenlijk vrijwel elke keer hetzelfde, er gebeurd niet vee en of het is opeens heel druk rond 11:00, patiënten komen in en uit, doktersrondes worden eraan, infusen en medicatie wordt klaar gemaakt etc.

De dagen in het gastgezin gaan langzaam, water om te douchen is schaars, water om te drinken is lauw want de elektriciteit is meestal eraf. Elke ochtend brood en ei en koffie, middags meestal rijst en bonen en avonds wisselend van pasta, rijst en Ghanese recepten. We zijn deze week een keer naar het strand geweest en ik ontmoette twee nieuwe jongens uit senya, eentje is een hele goede muziek schrijver en zanger en de tijd op het strand was heerlijk. We genoten van de zee de zon en de muziek, Dede (1van de 2 jongens) bracht ons terug met zijn gammele taxi over zanderige paadjes.

Weekend naar accra;

Vrijdag met Agnes naar accra gereisd, blijft een uitdaging. Eerst de trotro naar kasoa en daar een uber gereserveerd naar accra maar die uber kon ons niet vinden, dus eerst 20 minuten uitleggen waar we stonden terwijl iedereen ons een taxi aanbood en er luid werd gefloten en geslist want zo roepen ghanese mensen elkaar. Uiteindelijk vond hij ons en bracht ons naar een hotel in Osu, dichtbij het strand. We verbleven daar en gingen naar het strand, de zon ging echter sneller weg dan gedacht dus toen kwam Kojo (de andere jongen van het strand in Senya) ons halen. Hij werkt namelijk in een bar aan het strand, we kletsten wat bij en gingen daarna terug naar het hotel om te douchen en klaar te maken.

Rond 19:00 waren we in Osu waar we een lesje Twi gingen krijgen van Jennifer (Nederlandse vrouw) onwijs leerzaam en leuk, we ontmoeten daar ook andere mensen vanuit alle delen van de wereld en gingen met zijn allen samen eten en gezellig kletsen. Tegen 23:00 waren we onwijs moe en namen een uber terug naar het hotel, lekker slapen onder de wind van de airco.

Zaterdag;

Rond 10:00 uit bed gegaan, rond 12:00 uitgecheckt. Daarna uber genomen naar somewhere nice, echter was het te vroeg voor inchecken dus toen maar een strand opgezocht op Google maps, daar heen gegaan, echter geen stand alleen een resort en een restaurant. Daar lunch gegeten, veel te fancy en bijna helemaal alleen zat ik daar, maar het zeezicht was prachtig en de vis burger en de salade waren heerlijk. Na een tijdje terug gegaan naar de guesthouse en Agnes daar weer ontvangen, ingecheckt en even gaan zwemmen, chillen en slapen. In de avond gingen we naar een club in Osu, daar hadden we eerst gedoe over de entree prijs, maar gelukkig hadden we iemand mee die al langere tijd in Ghana is en goed weet hoe het werkt, dus uiteindelijk hoefden we niks te betalen. We hebben gedanst, tequila gedronken en gek gedaan, mensen ontmoet en het was onwijs gezellig. Rond 03:00 een uber terug genomen en gaan slapen.

Zondag;

Rondgelopen op zoek naar een ATM om te pinnen, maar op zondag hebben ze een of ander gek ding bedacht want alle banken zijn dicht of er zit geen geld in dus tevergeefs. Rond eind van de ochtend na een dikke regenbui dan maar een uber genomen terug naar senya, Samuel de driver ging me er deze keer heen brengen, onwijs gezellig als altijd. Veel gekletst want het weer was vreselijk en daarmee de straat ook dus het duurde uren om terug te komen. Rond avond eten terug, spullen uitgepakt en rond 21:00 met de Duitse dames voor de laatste keer op pad, want die vertrekken dinsdag. We gingen naar konekt en naar club69 hier in senya, heerlijk gek gedaan, kaart spelletjes gespeeld en nog meer tequila gedronken. Mijn lijf kan dit niet meer aan, onwijs aangeschoten en thuis gebracht door Sammy!

Week 2

Korte samenvatting van week 2; maandag avond dienst gewerkt van 14:00 tot 19:00 en de rest van de dagen van 08:00/09:00 tot 14:00 of korter. Hoe langer ik op emergency ben hoe beter ik de mensen leer kennen en een band met ze aan het opbouwen ben, elke dag doen we de dokters ronde en op een morgen was er een meisje opgenomen met petit mall epilepsie, echter was er weinig kennis onder de zusters dus vroeg de dokter of ik op de stage wou komen, dit houd in dat je in het midden gaat staan en dat er plotseling overal zusters vandaan komen. Mij werd gevraagd uitleg te geven over verschillende epileptische aanvallen, onwijs interessant om te doen en goedkeuring van de dokter over mijn verhaal. Ook mocht ik meer lichamelijk onderzoek doen, infusen verwijderen en medicatie klaarmaken en toedienen. Voornamelijk daarnaast instructies geven over hoe bepaalde dingen ook gedaan kunnen worden zoals wonden verzorgen/hechten, infusen prikken etc. Dit wordt gelukkig ook echt gewaardeerd dus dat is fijn!

In het huis was het voornamelijk weinig water om te douchen, weinig electriciteit, veel zweten maar ook spelen met Nana. Wandelingen door het dorp en lekker lokaal eten (Daarnaast ook veel aan de poeperij) gezondheid blijft wat wankel en op en af gaan.

Weekend;

Joanna vertrekt op zaterdag naar Zweden dus we besloten om vrijdag al naar Accra te gaan en daar lekker te genieten van een stromende douche, WiFi, airconditioning en al die dingen die we in senya niet hebben en die ik al twee weken mis. Dus we sliepen in somewhere nice guesthouse in een female dorm room, lekker met zijn allen maar hardstikke gezellig, we gingen naar een museum waar de eerste president van ghana is begraven en naar een restaurantje voor sandwich met kaas. Avonds dronken we cocktails met veel ijs (niet over nagedacht dus hele nacht aan de poeperij again) en had Joanna tilapia en ik had kip stukjes en Jolof Rice. Daarna op tijd gaan slapen want we waren moe.

Zaterdag lekker ontbijt met ei en bij het zwembad gezeten en gezwommen, niet zoveel gedaan en Joanna vertrok om 18:00 naar de aiport, afscheid genomen en vanaf dat moment was ik alleen. Even naar de kamer gegaan en daar een dame uit Duitsland en een dame uit Canada ontmoet, gezellig gepraat en besloten met de dame uit Canada uit eten te gaan. We gingen naar een Italiaans restaurant waar we pasta pesto aten en een fles champagne dronken, wat een luxe maar wat heerlijk even! Daarna terug gegaan naar de guesthouse en daar de collega (Wyatt) van de Canadese dame (Osayuware Usuanlele) oorspronkelijk geboren in Nigeria vandaar de onwijs gecompliceerde naam, ontmoet. Ook een man gesproken die met een Nederlandse vrouw ex-getrouwd is geweest, dus eindelijk Nederlands gepraat. Ook een man (George) vanuit Amerika ontmoet die al een aantal maanden in Ghana is. Die was lekker aan het roken uit een bong want ook marihuana is hier te krijgen. Ik hield het netjes bij de locale likeur die 40% bevat maar waar ik weinig van merkte, we hebben uren gepraat over van alles en toen was het alweer laat. Ik zou op zondag vertrekken maar ik Wyatt en Osayuware besloten om naar Aburi te gaan om de botanische gardens en de watervallen te zien, dus eerst namen we een uber en bezochten de tuinen, wel leuk voor de foto’s die palmbomen maar verder niet heel interessant. We dronken een biertje en gingen daarna met een taxi Nasr aburi om vanuit daar een hike te maken in de bloedhete zon van 2 uur. Daarna kwamen al wandelend door de jungle aan bij de watervallen waar we onwijs van hebben genoten en Wyatt en ik heerlijk onder hebben gestaan, wat een prachtige natuur en heerlijke verkoeling. Daarna 1 uur sjokkend terug want die verkoeling was snel verdwenen en maakte plaats voor zweet. Taxi genomen en terug gegaan naar de bewoonde wereld, de accra mall bezocht, als je daar bent geweest dan verbaas je je over armoede in Afrika, in dit deel van Afrika kennen ze dat in iedergeval niet. Boodschappen gedaan, frozen yoghurt gedronkenen toen met een uber terug gegaan naar de guesthouse. Gedoucht en uit eten gegaan, nadat ik een paar dagen malerone was vergeten omdat ik dacht dat ik me daardoor ziek voelde besloot ik er toch maar eentje te nemen met het diner, dat resulteerde in misselijkheid en poeperij, alsof ik nog niet leeg genoeg was. Dus besloten nog 1 nacht in de guesthouse te blijven om even tot rust te komen en te relaxen. Vanaf 22:00 geslapen tot de balende dag 10:00, daarna uitgecheckt, afscheid genomen van Wyatt en Osayuware en samen met een Franse DJ een uber gedeeld naar Krokobite, ivm Pasen was het erg druk op straat en duurde de rit een aantal uur. Vanuit daar terug gebracht door driver driver naar senya, geklets over van alles en nog wat en rond 16:00 weer terug in Senya.

Avonds voornamelijk verhuisd naar de andere kamer (samen met Agnes op 1 kamer) en geslapen want ik was onwijs moe van het weekend.

Eerste week alweer voorbij

‘Zoals vele hebben opgemerkt lopen de dagen en tijden van de blogs achter. Dit komt doordat ik vrij weinig internet heb en senya en in de weekenden ben ik vaak op pad en dan heb ik WiFi en probeer ik het bij te houden’

De eerste week ging vrij snel voorbij, veel eerste indrukken en wennen aan zweten, water drinken uit zakjes, douchen met een emmer etc. Dus beslotens we op zaterdag om een strand op te zoeken, zo’n 20 minuten met die mini brommer. Dit ging niet zonder slag of stoot want wat zijn de wegen soms enorm slecht, maar we kwamen er aan. We moesten helaas wel 50 cedi entree betalen want het was weekend tarief. Maar het uitzicht en het strand waren het meer dan waard! Samen met Joanna lekker genoten en gezwommen voor de eerste keer, af en toe plastic in de zee maar het viel mee. Verder lekker wraps gegeten en bier gedronken!

Op zondag gingen we om 06:00 op pad, dagtrip naar kakum national park, zo’n 3/4 uur rijden vanaf senya. Joanna en ik hadden vandaag een privé chauffeur die ons de hele dag rond reed; Mark. We kwamen rond 09:00 aan in kakum, we gingen de canopy walk doen en ik deed 7 bruggen en Joanna en Mark deden er 3 want die waren een beetje bang voor de hoogte en het gewiebel. Ik ging samen met Derreck de tourguide die foto’s van me maakte en natuurlijk van alles aan me vroeg over mijn privé leven, want ja dat doen praktische gezien alle mannen hier. Na de canopy walk gingen we een hike doen van 1 uur door de jungle, het enige wat we voornamelijk zagen was speciale bomen en de enige dieren die we hoorden waren speciale vogels maar we zagen ze niet. Dus canopy walk prima, hike niet aan te raden!

Na de hike was ik een heleboel zweet verloren dus wachtte er heerlijke cola en een terras op ons! Nadat we even waren bijgekomen gingen we vrij snel door naar Elmina, hier bezochten we een kasteel. Leuk stukje over de historie;

Sint George(ookSão Jorge da Minaoffort Elmina) is eenfortinElmina,Ghana. Het is onder meer door Europese koloniale machten gebruikt voorslavenhandel. In 1979 kreeg het de status vanwerelderfgoeden in 1996 werd het een museum.

Onwijs interessante tour gehad daar, veel geleerd over de slavernij en het aandeel dat Nederland daarin heeft gehad. Na de tour nog even het dorpje in gelopen, eindelijk een bank gevonden die wel geld heeft en aan het strand pizza gegeten en bier gedronken. Daarna door naar cape coast, niet het kasteel in geweest want 1 kasteel is meer dan genoeg, wel naar de winkeltjes die art verkopen. Wat dingetjes gekocht zoals een armband, een canvas doek voor thuis en wat dingen voor in het haar (handgemaakt). Daarna was het al laat en waren we erg moe dus gingen we terug. Rond 20:00 waren we terug, even geslapen tot 22:00 en daarna kwam Sammy ons ophalen, althans dat was de bedoeling. Echter kwam Sammy niet dus gingen we zelf maar naar Konekt (de plaatselijke kroeg in de buitenlucht) daar ontmoette ik Sammy voor het eerst. We praten wat en dronken een biertje, daarna gingen we naar pub69 wat meer een dans bar is dan een café. Genoten van de mensen die daar dansen als uitlaatklep gebruiken en ook nog wat pasjes geleerd van de MC, wat gekletst en rond 02:00 naar huis gegaan want het was een intens lange dag!

Eerste dagen in Senya

Woensdag 6 April;

Rond 05:00 wakker geworden, kotsmisselijk en als gevolg dat mijn eten niet in mijn lichaam bleef, abrupt ook vertrokken naar het gastgezin en na zo’n 2 uur rijden kwamen we aan in Senya bij het gastgezin. Daar werd ik hartelijk ontvangen door Grace de moeder van het gezin (72jaar). We gingen even naar het zieke huis om de dokter te ontmoeten, dit duurde ook zo’n 1,5 uur want ja tijd hebben ze hier niet. Nadat ik me had voorgesteld kwam het erop neer dat grace een voorschrift nodig was voor de fysiotherapie. Buiten ontmoette ik de twee Duitse dames waarvan 1 ziek was en naar het ziekenhuis in accra moest dus die waren niet zo spraakzaam. Ook ontmoette ik Joanna de Deense mevrouw die ook in het ziekenhuis werkt.

Het plan was om vroeg te gaan slapen maar de elektriciteit viel steeds uit en dat betekende dat de lamp steeds aan en uit gaat en de tv ook. Ik slaap namelijk naast de woonkamer en ghanese of nouja Afrikaanse mensen leven heel luid. Dus alles staat op standje 100%, uiteindelijk om 22:00 in slaap gevallen en gelukkig maar een paar keer wakker geweest in de nacht.

7 april;

Geen idee hoe laat ontbijt was dus vanuit oud ritme zat ik er om 07:00, veel te vroeg kwam ik later achter. Om 08:00 naar het ziekenhuis gelopen samen met Joanna voor de eerste dag, kennisgemaakt met de collega’s van de emergency en rondleiding gehad door het ziekenhuis. Op de spoed post wordt voornamelijk bloeddruk gemeten, infusen geprikt en opvallend was dat ze een infuus naald meermaals gebruiken ook al prikken ze de eerste keer mis en ook als hij op de grond is gevallen dan desinfecteren ze gewoon de naald en stoppen het terug in de hand, conclusie tekort aan naaldjes... daarnaast moeten patiënten overal apart voor betalen, 5 cedi voor een infuus naald, 5 cedi voor een spuitje etc. Ook is alles nog lekker met de hand, als de elektriciteit uitvalt is er niks aan de hand, infusen gaan met druppelkamers en mensen liggen niet aan de monitor.

Veelvoorkomende ziektebeelden; hypertensie/hypo, diabetes, zwangerschappen, aids, malaria.

Om 12:00 terug naar huis gegaan met een mini taxi brommertje samen met Joanna, thuis geluncht en daarna met de mini taxi brommer naar sunflower beach geweest. 50 cedi entree maar daar wist Joanna wel wat vanaf te praten, veel te duur namelijk! Tijdje gebleven en daarna terug gelopen door een klein dorpje, eerste ervaring met kinderen die op afstand op je af komen rennen en mensen die je zien als attractie. Voetbal game gekeken wat erg indrukwekkend was, allemaal vol passie en in voetbal shirts overal vandaan! Huisjes die gemaakt zijn van golfplaten, modder en soms van steen, erg indrukwekkend allemaal.

8 april;

Eerste keer alleen naar werk gelopen en afslag gemist dus 10 min verkeerd gelopen. Ach lang leve Google Maps! In het ziekenhuis was de hele dag niks te doen, om 11;00 ging de elektriciteit eraf en begon het te stormen, het dak was kapot dus het regende in het ziekenhuis, mensen vingen water op met teilen zodat het niet zo glad werd. Vandaag wat infusen afgekoppeld, dokters ronde gedaan en veel gekletst met de collega’s. Om 12:00 naar huis gelopen tussen de regen buien door, wel 100x een taxi aangeboden gekregen want je gaat toch niet lopen met dit weer. Nou ik vind het heerlijk afkoelend, wel ervaren dat de straten onwijs slecht worden dus je moet oppassen waar je loopt.

In de middag gaan wandelen met Joanna en de Duitse meid (Paula) die halverwege haar vriend tegenkwam en vertrok, dus samen met Joanna door een ander klein dorpje gegaan en naar een klein kasteel gelopen, het kasteeltje was prachtig en gaf veel weer van de slavernij. Het uitzicht was nog mooier, vissersboten die aan wal liggen in alle soorten en kleuren. Mensen die aan het werk zijn, we hebben er uren op een tuinstoel van het uitzicht genoten. Met een biertje natuurlijk! CLUB bier is favoriet hier!

Avond eten; pasta met kip? En groenten. Om 19:00 viel de stroom weer uit dus al zwetend vroeg in slaap gevallen.